حقایق ناشناخته درباره شعر شناخته شده است

طوری که به ادبیات مقاومت مقیّد، به انتقام گرفتن از ظالمان معتقد و به سرنگونی آنها امیدوار باشند(فوّاره چون بلند شود سرنگون شود) و بدانند که زمین از آنِ صالحان خواهد بود. چه چیز منحصر به فردی در مورد آنچه که او انجام داده یا ساخته وجود دارد؟ وی افزود: شعر فارسی در یک قرن گذشته فراز و فرودهای زیادی داشته است که مورد توجه است. دکتر محمدرضا سنگری: از این آیات سوره شعرا درمییابیم که ادبیاتی مورد تأیید ساحت ربوبی است که زیست کسی که آن را خلق میکند، مؤمنانه باشد (آمَنوا) و کُنشِ صالحانه داشته باشد و هماره در فضای یاد خدا باشد و بیدادستیز باشد؛ ویژگیهایی که ادبیات متعهد را برای ما رقم میزند. خداوند این ویژگیها را برای اینگونه شاعران برمیشمرد و بعد استثنا میگذارد؛ این استثنا که درآیه بعد قائل میشود خیلی مهم است: «اِلَّا الّذینَ آمَنوُا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ ذَکَرُواللهَ کَثیراً وَانتَصَروُا مِن بَعدِ ما ظُلِموا وَ سَیَعلَمُ الَّذینَ ظَلَموُآ اَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبوُنَ» : مگر کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و خدا را بسیار یاد میکنند و پس از آنکه به آنها ستم میشود، انتقام میگیرند و اهل مقاومت هستند و به سرنگونی ظالمان امیدوارند. در قدیم، تدریس خوب و جذاب ارائه مطلب، سخنرانیِ خوب و تکصدایی و در نهایت یک جزوه خیلی خوب بود.

حتی در بعضی کتابها مطالب و نکتهها و تستها و لغتها و سایر چیزها خیلی بیشتر و بهتر از معلم گفته شده است. چون دانشآموز این کتابها را تا پایان سال در اختیار دارد و حتی ممکن است به معلم بگوید ما اینها را میدانیم. بهیاد صدیقپور: به نام خداوند جان و خرد. خداوند در سوره شعرا میفرماید: «وَالشُعَراءُ یَتَّبِعُهُمُ الغاوُن». بنابراین، معلمی که در نظام جمهوری اسلامی تدریس میکند و به تعبیر و تأکید رهبر انقلاب باید به اسلام ناب برگردد و به فضای قرآنی تکیه کند و به آن معتقد شود، در کلاس وقتی میخواهد برای دانشآموزان ادبیات تدریس کند باید وارد این استثنا شود که خداوند در آیه آخر سوره شعرا فرموده است. این آیه و سه آیه بعد از آن، یعنی چهار آیه پایانی سوره شعرا، در مدینه بر پیامبر (ص) نازل شد؛ هرچند که سوره شعرا مکّی است. تلقیای که در زمان قدیم از آموزش و پیشرفت علمی وجود داشت، بر اساس ساختار و فضا و زمان گذشته بود که با زمان جدید متفاوت است.

با این حال، از اواخر سده دوازدهم میلادی، بورژواها به لطفِ رشدِ صنعت و تولیدات، امتیازات اقتصادی و حقوقی به دست آوردند که در رقابت با قدرت اربابان بود؛ بنابراین شاهد پدیدار شدن فرمهای تازهای هستیم طنزآمیزتر مانند رومان د رنارت یا غناییتر مانند شعر در سدههای چهاردهم و پانزدهم میلادی که وارث شعر کورتوازی بود. یعنی مثلاً امروز از کسی خوششان میآید و به نفع او شعر میسرایند و فردا از دست آن فرد ناراحت میشوند و هجوش میکنند. ما باید با این مجموعه تفکر، کتاب درسی را در اختیار دانشآموزان بگذاریم که الحمدلله از بعد انقلاب سعی شده است متونی آورده شود که زیر این چهار مجموعه بماند؛ یعنی از شاعران، آنهایی که ایمان آوردهاند و عمل صالح انجام میدهند و دائم به یاد خدا هستند و در برابر ظالمان مقاومت میکنند و به سرنگونی ظالمان امیدوارند. ما باید با ادیبان و شاعران و نویسندگانی سروکار داشته باشیم که دائم ما را به یاد خدا بیندازند و اهل مقاومت باشند؛ یعنی باید ادبیات مقاومت را به آنها آموزش دهیم.

مانند شاعرانی که وقتی آثارشان را میخوانیم دائم به یاد خدا میافتیم؛ مثل حافظ که اشعارش یادآور خداست. متأسفانه اخیراً باب شده که بعضیها وقتی مقاله یا کتابی مینویسند و به چاپ میرسانند، در ابتدای آن «بسمالله» نمیگذارند و میگویند اثر اُفت میکند؛ در حالی که «وَذَکَرُاللهَ کثیراً». وقتی سیر تا پیاز مطالب درسی در کتابهای کمکآموزشی آمده، نقش معلم در تدریس چیست. اگر قرار است معلم همان مطالبی را که در کتابها هست بگوید، چه فایدهای دارد؟ قبلاً در صفحه اول کتابها «بسمالله» میگذاشتند اما الآن آن را برداشتهاند. همینکه استاد درس را به شیوه سخنرانی ارائه میکرد و نکتههای درس را میگفت، تدریسش خوب محسوب میشد اما اکنون با پیشرفت فناوری و علم و آمدن کتابهای کمکآموزشی، دست معلم از این بابت خالی شده است؛ چون همه آن مطالب در کتابها هم هست. این واژه از دیدگاه واژهشناسان به معنی ظرف و حسن تناول آمدهاست. اینجاست که جذابیت تدریس در زمان معاصر معنی پیدا میکند. خداوند در این آیه میفرماید: پیامبر شاعر نیست؛ زیرا غاوون ـ یعنی گمراهان ـ به دنبال شعر میروند. Data was generated with the ​he lp of GSA C᠎onte nt G ener ator DE​MO.

دیدگاهتان را بنویسید