کتاب و کتابخوانی

به گزارش خبرگزاری تسنیم،‌ غلامعلی حداد عادل، رئیس بنیاد سعدی در دیدار نوروزی با همکاران بنیاد سعدی، ضمن تبریک سال نو، عید فطر و آرزوی قبولی طاعات و عبادات در ماه مبارک رمضان گفت: الحمدالله هم‌اکنون جایگاه بنیاد سعدی به عنوان متولی آموزش زبان فارسی به فارسی آموزان خارجی در داخل و خارج از کشور تثبیت و شناخته شده است.

وی افزود: وظیفه سیاست‌گذاری و نظارت بر امر آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی به عهده بنیاد سعدی گذاشته شده است. و با توجه به حضور و تحصیل بیش از 100 هزار دانشجوی خارجی در دانشگاه های ایران این بنیاد نقش مهمی را در توسعه زبان فارسی ایفا می‌کند. 

در ادامه رئیس بنیاد سعدی با تاکید بر اهمیت فضای مجازی بر سرمایه‌گذاری در تجهیزات و جذب نیروی انسانی در این حوزه تاکید کرد.

حدادعادل با اشاره به علاقه‌اش به سرودن شعر بهاری گفت: 19 شعر بهاری در یک کتابچه با عنوان «آنک بهار» به چاپ رسیده است ، متن اشعار را همراه با صدای خودم ضبط کردیم که در آخر کتاب با قرار دادن رمزینه پاسخ سریع ( QR-code ) در اختیار علاقه‌مندان و همچنین فارسی آموزان برخی کشورها قرار گرفته است و توصیه می‌کنم که با شنیدن آنها فارسی‌آموزان خارجی با وزن شعر فارسی نیز  بیشتر آشنا شوند.

در پایان وی به شرایط و اتفاقات تلخ و سختی که در فلسطین و غزه در حال رخ دادن است اشاره و اظهار کرد: نتوانستم به این حوادث بی اعتنا باشم و در این شعر گریزی نیز به این حوادث زدم که وزن و قافیه این شعر جدید با شعرهای بهاری دیگرم متفاوت است و خیلی ضرب آهنگ شادی ندارد. شعر بهاری امسال با عنوان «به سوی کدامین ؟» است که برای همکاران قرائت می‌کنم:

«به سوی کدامین؟

دنیا دوباره نو شد و رنگین شد
باغ از بهار سبز و نگارین شد

تاجی ز یاس و سوسن و نیلوفر
بر سر نهاد باغ و گل‌آذین شد

بیدار شد ز خواب زمستانی
خوابی که بس گران شد و سنگین شد
 
سرمست از نسیم سحرگاهی
سرخوش ز بوی سنبل و نسرین شد

هر برگ بوستان و گلستانش
نقشی ز گل گرفته و تزئین شد

 صحرا که سنگلاخ غریبی بود
گسترده همچو چادر رنگین شد

افسرده بود آب روان در جوی
اینک زلال و جاری و شیرین شد
 
نوروز و هفت‌سین و گلاب و گل
تکرار رسم و سنت دیرین شد

اما بگویمت که دلم خوش نیست
با آنچه از جفا به فلسطین شد

ای بس ستمگری ز ستمکاران
بر کودکان بی‌کس و مسکین شد
 
از درد و رنج مردم آواره
در خون نشست دیده و غمگین شد
 
هرجا که لاله‌ای به چمن رویید
رمزی ز غزّه گفت و نمادین شد
 
هر غنچه‌ای به باغچه پرپر گشت
طفلی به غزّه پرپر و خونین شد

بسیار زن که بی سر و همسر ماند
بسیار تن که بی سر و بالین شد

بر لب هزار درد و دریغ آمد
در دل هزار ناله و نفرین شد

یک سو غم است و سوی دگر شادی
باید کنون به سوی کدامین شد؟!»

غلامعلی حداد عادل
فروردین 1404

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صنعت اسباب‌بازی در ایران علی‌رغم داشتن ظرفیت‌های بسیار و با وجود اهمیتش در حوزه صنایع فرهنگی، همچنان صنعتی ناشناخته است. این صنعت به عنوان یکی از حلقه‌های اصلی صنایع فرهنگی در جهان مطرح است و بررسی‌ها حکایت از افزایش سرمایه‌گذاری در این حوزه از سوی کشورهای مختلف دارد؛ با این حال در ایران، این صنعت از خلأهای متعددی رنج می‌برد. عدم شناخت و پژوهش در این زمینه از یک سو و عدم سرمایه‌گذاری دولتی از سوی دیگر، سبب شده تا تولیدکنندگان این صنعت با مشکلات متعدد مواجه بوده و این صنعت بدون داشتن نقشه راه مشخص به راه خود ادامه می‌دهد. 

از سوی دیگر، بازار اسباب‌بازی ایران بیش از آنکه عرصه توزیع کالای ایرانی باشد، مجالی است برای عرض اندام کالای خارجی. بنابر گزارش نمافر؛ گردش مالی صنعت اسباب‌بازی ایران سالانه بین 300 تا 350 میلیون دلار است که از این میزان تنها 30 درصد به اسباب‌بازی‌های داخلی اختصاص دارد. با وجود همه این خلأها، فعالین این صنعت توانسته‌اند کم و بیش به بازارهای منطقه‌ای راه یابند و محصولات خود را در کشورهایی چون عراق، حاشیه خلیج فارس و آسیای میانه توزیع کنند؛ تلاشی که بدون داشتن پشتوانه حمایتی از سوی دولت، به بارقه‌های موقتی می‌ماند که هر آن ممکن است در اختیار رقبای قدیمی و سرسختی چون چین قرار گیرد. 

نوسانات قیمت ارز زیر سایه کاهش حمایت‌های دولتی از تولیدکنندگان این صنعت به بهانه عدم اشتغال‌زایی مناسب، تردیدهایی را در جهت حفظ بازارهای منطقه برای برخی از تولیدکنندگان این صنعت ایجاد کرده است. کوروش اسلامی، عضو انجمن تولیدکنندگان اسباب‌بازی، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی تسنیم، با توجه به این امر گفت: در حال حاضر صادرات اسباب‌بازی ایرانی با وجود تحریم‌هایی که وجود دارد، کار سختی است و از سوی دیگر، نوسانات قیمت ارز نیز کار را برای تولیدکنندگان سخت کرده است. 

او در ادامه به صادرات غیر رسمی اسباب‌بازی ایرانی اشاره و اضافه کرد: در بخش صادرات غیر رسمی، یا بازرگانان ایرانی خود اقدام به صادرات می‌کنند یا بازرگانانی از کشورهایی چون عراق، روسیه، آسیای میانه و خلیج فارس به ایران می‌آیند و محصولات مد نظر خود را از بازار ایران تهیه می‌کنند. آنها در واقع انتقال دهنده محصول ایرانی هستند.

به گفته این فعال صنعت اسباب‌بازی؛ عراق یکی از مراکز اصلی برای اقلام ایرانی است. با توجه به نوسانات قیمت ارز، الآن آنها نیز وقتی می‌آیند محصول تهیه کنند، به این قیمت‌ها واکنش نشان می‌دهند.

اسلامی افزود: تولیدکنندگان ایرانی در سال‌های قبل بخشی از محصولات خود را به این طریق صادر می‌کردند. مثلاً بازار عراق به عنوان یکی از اصلی‌ترین مقاصد اسباب‌بازی ایرانی، در حال از دست رفتن و سپردن به رقبای چینی است. در واقع الآن چین دارد جای ایران را می‌گیرد؛ چون چین کالا را در تیراژ بالا تولید می‌کند و می‌تواند قیمت را پایین‌تر عرضه کند و از سوی دیگر، واردات در عراق نیز با برنامه صورت می‌گیرد.

این فعال صنعت اسباب‌بازی یکی از دلایل جا ماندن کالای ایرانی در رقابت منطقه‌ای را عدم بهره‌مندی از حمایت‌های دولت دانست و با اشاره به تبعات حذف تسهیلات دولتی از این صنعت گفت: الآن صنعت اسباب‌بازی چندان از حمایت‌های دولتی بهره‌مند نیست و کماکان جنبه خصوصی دارد. در این صنعت افرادی هستند که سابقه 50-60 ساله دارند؛ به همین دلیل توانسته‌اند در فراز و فرودهای بازار دوام بیاورند. هرچند ورود به این حوزه باید توجیه اقتصادی داشته باشد، اما کسانی که در این صنعت فعالیت می‌کنند، از سر علاقه وارد می‌شوند. حتی برخی از تولیدکنندگان هستند که خانوادگی دارند در این زمینه کار می‌کنند. در واقع کسی که وارد این صنعت می‌شود، اگر بخواهد محصول خوبی تولید کند، باید چند مؤلفه برای او حائز اهمیت باشد که یکی از آنها، خوشحالی کودکان است که در کنار دیگر مؤلفه‌ها از جمله فروش، جذابیت و … برای تولیدکنندگان مهم است.

به گفته او؛ با وجود همه این‌ها، تولیدکنندگان در این سال‌ها تمام تلاش خود را کرده‌اند که قیمت‌ها را تا حد امکان پایین نگاه دارند. حتی گاه بحث بر سر این است که حاشیه سود را کم کنند تا محصول در بازار امکان فروش داشته باشد. 

اسلامی در پاسخ به این پرسش که اسباب‌بازی ایرانی چه مزیتی در بازار منطقه‌ای دارد، گفت: مهمترین ویژگی محصولات ایرانی که صادر می‌شود، کیفیت آن است؛ یعنی اقلام هم از نظر کیفیت ظاهری و هم از نظر بهداشتی توانسته‌اند نظر مصرف‌کننده را جلب کنند. از سوی دیگر، ما با کشورهای منطقه اشتراکات فرهنگی داریم؛ سلیقه و انتخاب کودک ایرانی تقریباً مانند کودک عراقی یا عمانی است. اما با وجود همه این‌ها، قیمت تمام شده کالا در انتخاب آن برای عرضه در بازار منطقه‌ای مهم است. مشتری خارجی بررسی می‌کند تا ببیند که کجا می‌تواند کالا را با کمترین قیمت ممکن تهیه کند. 

سال 1403 را می‌توان از منظری نقطه عطف در صنعت اسباب‌بازی به شمار آورد. در سال گذشته استقبال گسترده از جشنواره اسباب‌بازی نشان داد که اگر کالای ایرانی با قیمت و کیفیت مناسب در دسترس خانواده‌ها قرار گیرد، از آن حمایت خواهند کرد. از سوی دیگر، قرار است سند چشم‌انداز این صنعت نیز تدوین شود؛ سندی که می‌تواند گره‌های بسیاری را از این صنعت باز کند +و به بخشی از خواسته‌های فعالین این صنعت پاسخ دهد.  

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب «مثل آفتاب،گردان» روایت خاطراتی از رزمنده دوران دفاع مقدس، حسین‌علی دولت خواهی است که به قلم زینب دولت‌خواهی نوشته و از سوی انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است. آزاده جهان‌احمدی، فعال حوزه کتاب، در یادداشتی به معرفی این اثر پرداخته است که در ادامه می‌خوانید: 

در کتابی که زینب دولت‌خواهی از خاطرات زندگی پدرش، حسینعلی دولت‌خواهی، گردآوری کرده، شاهد تلاقی خاطرات شخصی، حوادث تاریخی و تأملاتی عمیق در باب ارزش‌های انقلاب و جنگ هستیم. این اثر که از طریق مصاحبه‌های مستقیم و روایت اول شخص نگاشته شده، تصویری زنده از دوران پرفراز و نشیب انقلاب اسلامی و جنگ هشت ساله ایران ارائه می‌دهد.

کتاب در فضایی نگاشته شده که گذشته و حال را به هم پیوند می‌دهد. حسینعلی، که در روستای غنی آباد دامغان متولد شده و در جریان انقلاب و جنگ هشت ساله به عنوان یک رزمنده حضور یافته، نشان‌دهنده آن نسلی است که هم در جریان تحولات بزرگ ملی مشارکت داشتند و هم با زخم‌های جنگ، زندگی و خاطرات خود را به نسل‌های بعدی منتقل کردند. زینب، دختری که در زمان جنگ به دنیا آمده و اکنون بالغ شده، با استفاده از مصاحبه‌های دقیق با پدرش، تلاشی ارزشمند برای ثبت تاریخ شفاهی و زنده کردن خاطرات او به عمل آورده است. این تلاش نه تنها جنبه‌های تاریخی و سیاسی دوران مورد نظر را منعکس می‌کند، بلکه ابعاد انسانی و عاطفی زندگی یک پدر و دختر را نیز به تصویر می‌کشد.

یکی از ویژگی‌های قابل توجه کتاب، ساختار سازماندهی آن است. زینب با بهره‌گیری از سبک مصاحبه‌ای و روایت اول شخص، به گونه‌ای داستان پدرش را روایت می‌کند که خواننده را مستقیماً در قلب وقایع قرار می‌دهد. ساختار کتاب به گونه‌ای تنظیم شده که ابتدا از دوران کودکی و نوجوانی حسینعلی و محیط روستایی او پرده برمی‌دارد، سپس به شرح وقایع انقلاب و جنگ می‌پردازد. این ترتیب زمانی به خواننده اجازه می‌دهد تا روند تغییرات در زندگی حسینعلی را در کنار تحولات اجتماعی و سیاسی کشور دنبال کند.

از نظر ساختاری، کتاب به چند بخش اصلی تقسیم شده است:

بخش نخست: معرفی زندگی اولیه و خانواده، محیط روستایی غنی آباد، و تأثیرات فرهنگی و اجتماعی دوران قبل از انقلاب.

بخش دوم: ورود حسینعلی به عرصه‌های سیاسی و نظامی، مشارکت او در انقلاب و نقش رزمندگی در جنگ هشت ساله.

بخش سوم: دیدگاه‌های شخصی و تأملات حسینعلی درباره دوران پرفراز و نشیب انقلاب و جنگ، از جمله تعبیرات شاعرانه او نسبت به امام خمینی(ره) که به «خورشید» تعبیر می‌شد.

بخش چهارم: مصاحبه‌های انجام شده توسط زینب که خاطرات شخصی، دغدغه‌های روحی و پیام‌های اخلاقی پدرش را به تصویر می‌کشند.

این تقسیم‌بندی نه تنها به خواننده کمک می‌کند تا به‌راحتی از مسیر زمانی داستان پیروی کند، بلکه از لحاظ مفهومی نیز ابعاد مختلف زندگی و مبارزات پدر را به طور جامع منعکس می‌کند.

یکی از نقاط قوت اصلی کتاب، بهره‌گیری از خاطرات دست اول از وقایع تاریخی مهم است. حسینعلی که در جریان انقلاب اسلامی فعالیت داشته و سپس به عنوان یک رزمنده در جنگ هشت ساله ایران-عراق حضور پیدا کرده است، شاهد تحولات عمیق اجتماعی و سیاسی بوده است. از سوی دیگر، تعبیرات شاعرانه او نسبت به امام خمینی (که به «خورشید» تعبیر می‌شد) نشان از عمق احساسات و باورهای مذهبی و انقلابی دارد که در آن دوران موج می‌زد.

این روایت‌های تاریخی از نگاه یک فرد زنده در میانه‌ی رویدادها، به خواننده این امکان را می‌دهد که نه تنها به ارقام خشک تاریخ بنگرد، بلکه با حس و حال، انگیزه‌ها، ترس‌ها و امیدهای انسانی آشنا شود. تجربه‌ی شخصی حسینعلی از مشارکت در انقلاب و جنگ، به ویژه در فضای روستایی و شرایط سخت زندگی، تصویری از مقاومت، پشتکار و عشق به میهن ارائه می‌دهد. همچنین، این کتاب نشان می‌دهد که چگونه تجربه‌های فردی می‌توانند در ساختار یک ملت و تحولات اجتماعی نقش بسزایی ایفا کنند.

از منظر سبک نگارش، کتاب به دلیل استفاده از روایت اول شخص و سبک مصاحبه‌ای، حس نزدیکی و صمیمیت را به خواننده القا می‌کند. روایت مستقیم پدر، همراه با سوالات و توضیحات زینب، به گونه‌ای است که گویی خود خواننده در کنار حسینعلی نشسته و داستان‌های زندگی او را شنیده است. این سبک، علاوه بر ایجاد ارتباط عاطفی، به خواننده اجازه می‌دهد تا با دیدگاه‌های شخصی و منحصر به فرد پدر آشنا شود.

یکی از نقدهای مطرح در مورد این کتاب، وجود اشتباهات املایی و نگارشی است. این اشتباهات، اگرچه از دیدگاه ادبی ممکن است نقطه ضعف محسوب شوند، اما نباید از اهمیت محتوای تاریخی و انسانی اثر کاست. اشکالات املایی در متنی با این حجم، می‌تواند نشانه‌ای از تلاش‌های اولیه در تدوین و انتشار خاطرات باشد؛ شاید زینب در مسیر ثبت خاطرات دست اول پدرش، بیشتر بر محتوای عاطفی و تاریخی تمرکز کرده و از ویرایش نهایی صرف نظر کرده است.

از یک سو، این اشکالات می‌توانند به عنوان نشانه‌ای از زحمات و تلاش‌های یک نویسنده‌ی جوان که از دل خاطرات و تجربیات واقعی سخن می‌گوید، تلقی شوند؛ اما از سوی دیگر، برای خوانندگانی که به دنبال اثربخشی ادبی بالا هستند، ممکن است تجربه‌ی خواندن را مختل کنند. در این میان، ویرایش دقیق‌تر و اصلاح اشکالات املایی می‌توانست به ارتقاء سطح اثر و افزایش تاثیرگذاری آن کمک شایانی بکند.

یکی از جنبه‌های برجسته کتاب، تأثیرات عاطفی است که بر خواننده می‌گذارد. روایت‌های عاشقانه و در عین حال دردناک از دوران جنگ، لحظات پر امید و لحظات شکسته‌ی روحی حسینعلی، به شکلی زنده و ملموس به تصویر کشیده شده‌اند. این امر به خصوص زمانی حس می‌شود که پدر در لحظه‌های حساس، خاطراتش را با صدایی گرم و پُر از احساس به یاد می‌آورد. زینب با دقت فراوان در ثبت این لحظات، پلی میان نسل‌ها ایجاد کرده و ارزش‌های انسانی همچون فداکاری، عشق به وطن و ایثارگری را به نمایش گذاشته است.

همچنین، مصاحبه‌های زینب با پدرش نشان‌دهنده‌ی تلاشی برای برقراری ارتباط عمیق بین نسل‌ها است؛ تلاشی که نه تنها به حفظ خاطرات تاریخی کمک می‌کند، بلکه به انتقال ارزش‌های اخلاقی و انسانی از نسلی به نسل دیگر نیز می‌انجامد. این ابعاد انسانی، به ویژه در دنیای امروز که اغلب تاریخ به شکل سرد و آماری ارائه می‌شود، اهمیت ویژه‌ای دارد.

این کتاب به عنوان یک سند تاریخی، بازتاب‌های اجتماعی و سیاسی زیادی در پی داشته است. خاطرات دست اول حسینعلی از دوران انقلاب و جنگ، به خواننده این امکان را می‌دهد که با جزییات دقیق‌تر و ملموس‌تری از وقایع آشنا شود. همچنین، تعبیرات شاعرانه او از امام خمینی و اشاره به نمادهای مذهبی و انقلابی، نشانه‌هایی از جریانات فکری و روحی آن دوران است که در آثار تاریخی به ندرت یافت می‌شود.

در فضای امروز که بحث‌های مربوط به تاریخ و میراث انقلاب و جنگ همچنان مورد توجه است، چنین اثری می‌تواند منبعی ارزشمند برای پژوهشگران، دانشجویان و علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران باشد. به رغم برخی نواقص زبانی، اصالت روایت و حضور مستقیم خاطرات از دید یک رزمنده، ارزش علمی و تاریخی این کتاب را چند برابر می‌کند.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم‌، بازار کاغذ و مقوای تهران در ماه‌های پایانی سال روزهای پرالتهابی را به لحاظ قیمت سپری کرد، قیمت ها در این بازار پس از ماه‌ها ثبات نسبی با افزایش 20 تا 30 درصدی در انواع کاغذ مواجه شد،‌ با این حال رکود بر بازار حاکم نبود و خرید و فروش انجام می‌شد.

از ابتدای هفته جاری اما،‌ بازرا کاغذ و مقوا نیمه تعطیل بوده است،‌ تجار ترجیه داده‌اند کالایی نفروشند و هنوز قیمت نهایی بسیاری از کالاها مشخص نیست،‌ با این حال کاغذ تحریر بندی یک میلیون و 750 هزار تومان قیمت‌گذاری شده و هر بسته کاغذ A4 نیز 220 هزار تومان بوده است. فروشندگان اما،‌ از کمبود کالایی که ممکن در ماه‌های پیش رو به لحاظ کاهش واردات کاغذ در ماه‌های اخیر پیش بیاید،‌ ابراز نگرانی کرده‌ و معتقدند دولت باید فکری اساسی برای کاغذ کند.

سیدحسن میرباقری رئیس انجمن واردکنندگان کاغذ و مقوا در این زمینه گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم،‌ با اشاره به مهمترین ضرورتی که در سال جاری باید در حوزه کاغذ مدنظر و توجه دولت قرار بگیرد،‌ گفت:‌ متاسفانه دولت تاکنون اقدام مشخصی در حوزه کاغذ انجام نداده است و همین بی‌تفاوتی ضررهایی را به موضوع واردات کاغذ و خمیر کاغذ و مقوا وارد کرده است.

وی ادامه داد: یکی از مهمترین تصمیماتی که در زمینه کاغذ و صنعت سلولزی در ماه‌های گذشته گرفته شد و زیان آن برای صنعت سلولزی و صنف کاغذ تا امروز ادامه داشته‌، حذف دفتر سلولزی وزرات صمت  و ادغام آن در دفتر نساجی،‌ چرم و پوشاک این وزارتخانه بوده است،‌ این ادغام موجب قطع ارتباط بدنه صنعت سلولزی با وزارت صمت شده است،‌ ارتباطی که در سال‌های گذشته به خوبی برقرار بود و موجب شده بود تا بازار کاغذ در کشور ساماندهی و کنترل شود،‌ هر جا مشکلی وجود داشت،‌ با رایزنی حل می‌شد. ماجرای حذف و ادغام این دفتر در وزارت صمت هم مورد انتقاد واردگنندگان کاغذ بوده،‌ هم تولید کنندگان کاغذ و صنایع سلولزی و هم فعالان چاپ. اما این انتقادات مورد توجه قرار نگرفت.

میرباقری با اشاره به روند تخصیص ارز برای واردات کاغذ نیز گفت: متاسفانه واردکنندگان و اعضای انجمن بیش از 5 ماه است که در صف تخصیص ارز قرار دارند،‌  این طولانی شدن روند تخصیص ارز این نگرانی را ایجاد کرده که در آینده با افزایش قیمت غیرقابل جبران روبرو شویم.

وی ادامه داد: البته این نکته را که تحریم‌ها بر تخصیص ارز تاثیرگذاشته و مشکلات در این زمینه وجود دارد‌، را ما درک می‌کنیم و در کنار دولت هستیم،‌ اما در گذشته با وجود این مشکلات هماهنگی‌هایی وجود داشت که با رایزنی می‌توانستیم برخی مشکلات را از میان برداریم‌، مثلا تجار پس از ثبت سفارش با اعتبار خود کالا را خریداری می‌کردند و بعد که کالا به گمرک می‌رسد،‌ ارز هم اختصاص پیدا کرده بود و روند طولانی مدت نمی‌شد. اما اکنون بیش از یک ماه و نیم است که ثبت سفارش نیز انجام نمی‌شود.

میرباقری با اشاره به توقف ثبت سفارش در ابتدای اسفند ماه سال گذشته تصریح کرد:  دولت باید از پتانسیلی که تجار دارند،‌ برای ساماندهی بازار کاغذ  و کمک به اقتصاد کشور کمک کند.

وی در پایان گفت:  قطعا اگر وضعیت فعلی ادامه‌دار باشد،‌ قیمت در بازار کاغذ و مقوا برای سال جدید افرایش جدی خواهد داشت. با حرف و نمی‌شود، بازار را نگه داشت، موقعی که عرضه کمتر شود، افزایش قیمت رخ خواهد داد،‌  آن زمان باید 4 تا 5 ماه شرایط را تحمل کنیم تا بتوانیم کالا وارد کشور کنیم.به هر حال ما تابع مقررات دولت هستیم، ولی وقتی دولت برنامه مشخصی ندارد، نمی‌دانم چه باید کرد؟ اگر دولت برنامه مشخص داشته باشد ما به عنوان بازوی توانا در جهت حمایت از دولت برای رفع تحریم‌ها و بی اثر بودن تحریم‌ها همکاری خواهیم کرد.

انتهای پیام/